Eén van de thema’s waarbij het verschil tussen biologisch ouderschap en stiefouderschap voor mij ineens heel duidelijk werd, is het thema hygiëne. In het dagelijks leven met kinderen komen ontelbaar veel momenten voorbij waarbij hygiëne een rol speelt. Ik vermoed dat dit voor veel biologische ouders niet eens opvalt, maar voor stiefouders zijn bepaalde hygiënische fenomenen juist extra opvallend.
Daardoor merk je dat een stiefkind je nog niet ‘eigen’ is. De eerste keer dat ik met mijn lief en de kinderen op vakantie ging bijvoorbeeld, had ik toch echt liever dat ze uit hun eigen flesjes dronken en niet uit de mijne. Hetzelfde gold voor hapjes van ijsjes en slokjes van drankjes: liever niet. En elke keer dat ik bij hem thuis naar de wc ga en druppels op de wc-bril of remsporen in de wc vind, gruwel ik een beetje.
Misschien ligt het aan mij, en ben ik gewoon redelijk gesteld op mijn hygiëne in dat soort situaties. Misschien komt het doordat ik zelf geen kinderen heb en dus nog geen filter heb ontwikkeld voor allerhande spuug-, plas- en poepissues. Of misschien hebben Mini en Maxi gewoon niet de beste wc-manieren – ik weet het niet. Maar ik weet wel dat dit zo’n typisch onderwerp is dat niet groot genoeg is om moeilijk over te doen, maar wel te groot om heel makkelijk overheen te stappen. Voor mij althans!
Daar staat tegenover dat dit ook een goede graadmeter is voor het nader tot de kinderen komen. Zo liet ik ze tijdens de meest recente vakantie allebei een hapje van mijn ijsje proeven – zomaar! Dat was voor mij echt een ‘aha’-momentje: wacht eens even, ik wil ze graag laten proeven van mijn ijsje! En het maakt me niets uit dat ze dan aan mijn ijsje likken! Dat betekent dus dat ze weer een stukje eigener zijn geworden!
Dat zijn de kleine triomfmomentjes waardoor ik me er bewust van wordt dat er ontwikkeling zit in de band tussen mij en de kinderen. En dat vind ik dan weer een geruststellende gedachte.